Helemaal vergeten!!
Hier is mijn moodboard nog:

Een kleine beschrijving:
Clocks deed me automatisch aan het werkje met de slappe klokken van Dali denken. De sfeer van het surrealisme en het ongekende heilspellende en ontastbaar gevoel vullen het liedje goed aan.

De donkere man, een schrille gelijkenis met de denker van Rodin, geeft een weergeving van de dualiteit dat zich afspeelt. Het gevecht met de ik-persoon.

Een weg, denkend aan het roekeloos rondwandelen en tot rust komen in de hoop uw gedachten en bedenkingen op een rij te kunnen zette. Een schim, niet herkenbaar, verwijst naar het nadenken van wie en wat je nu eigenlijk bent. Je klein voelen in de wereld.

De close-up van het onzienbaar gezicht wekt een zekere mysterie op.

Het zelfportret van Gustave Courbet weergeeft eveneens de dualiteit die het liedje meedraagt.